belki de seviyorum seni..
yapraklar sallanıyor gitmeye hazırlanan sonbaharın ellerinde..ağaçlar direniyor, yapraklar sallanıyor..tıpkı benim gibi..bedenim direniyor, ruhum sallanıyor o berbat, o eski, o kırılmaya yüz tutmuş bambu sandalyede..ne gri, ne korkunç bir gün ya rab! ruhumun siyasi direnişçileri mermisini bitirmek üzere..toplumun özel harekatçıları dalıyorlar pencerelerden..tüm iyilikler kısa zamanda derdest ediliyor..ölü ya da diri..içimdeki sen ya da biri..canlı kalabilen şeyler değerli oluyor sonra..tüm bu yıkıma rağmen, yarın yeniden doğacak olan değerli sayılıyor benim topraklarımda..sınırlarım masa başı bir oyun ile daraltılmış, eskisi kadar özgürce hareket edemiyorum..yaşarken, severken, sevmeye çalışırken..önceden belirlenmiş sözlerle sana ifade etmeye çalışıyorum kendimi..yalan ya da abartılı cümleler değil kullandıklarım..elimdeki kartta yazılı kelimelerden oluşturabildiklerim ancak..çünkü sınırlarım daraldı türlü mağlubiyetlerle..korkumun çoğu bundan..yok hayır! mağlup olmak değil ki mesele....