Üst perdeden çalıyor delirmenin müziği

Titanik ile battı aslında Celine Dion,

Suçlusu garip rüyalarım, biraz da akordeon.

En fakir sigara yanışlarım ay sonlarında.

Sen de biliyorsun aslında,

Param hep o diğer pantolonda.

Gogol’ün yanakları kocamanmış, bıyıkları ipince

Bacaklarım titriyor durduracak değilim

Bir kış, bir sen gelince

Evdeki pizzayı şarapla yıkayalım

Çocukları çağır gelsin,

Yine mi...yalnız tıkınalım?

Kanım Lux Aeterna hızında akıyor şişeden,

Oysa biz Debussy dinleriz değil mi,

Üst yönetim görünürken köşeden?

Sıkıntımız büyük, acımız derin.

Gece “gitme”lerinde “kal”dığımız dostlar

Üstümüze kocaman notalar serin.

Taşrada sürüyor düğün hazırlığı

Sürahide geliyormuş markasız rakı

Kemikleri sızlıyor yazarın artık

Söylenmeyi bırakın:

“Çek değil bu, ya ne biçim Alman mı?”

Yerde kitaplar ağlıyor, sokakta kedi.

Yine de orda kalmalı, halı pek yeni.

Tony Gatlif halıdan motifi çekti.

Akordeon sussa da bak anlaşılmadı;

Düşteki

        de

           düş

                görenmiş

                         meğer

                             Deniz Efendi.